Wat is Liponzuur? Het is een lichtgeel poeder met een bittere smaak die gemakkelijk kan worden verward met honderden andere chemicaliën. De unieke eigenschappen van een ongebruikelijke combinatie van vetzuur en zwavel zorgen er echter voor dat je veel aandacht besteedt aan liponzuur: het bevordert gewichtsverlies, geeft het lichaam extra energie, beschermt de hersenen en is mogelijk de sleutel die de deur opent voor de mensheid naar het land van de eeuwige jeugd . . . Geïntrigeerd?
Van liponzuur is bekend dat het soms de effectiviteit van lichaamsbeweging voor gewichtsverlies verbetert. Hoe kan het het lichaam nog meer helpen?
Liponzuur: schoner of speciale troepen?
Liponzuur, ook bekend als LA, het is ook thioctinezuur, het is ook lipamide, het is ook vitamine N dat vaak voorkomt onder de naam van een semi-vitamine of vitamine-achtige stof.
Het feit dat LA door het menselijk lichaam wordt gesynthetiseerd, verhinderde haar om een "volle" vitamine te worden. Het is ook interessant dat liponzuur oplost in zowel vet als water, terwijl zijn andere collega's in "vitamineactiviteit" kunnen bogen op slechts één comfortabele leefomgeving.
Liponzuur is echte Figaro: het is hier, het is daar. Door enzymatische reacties in mitochondriën te begeleiden, helpt het om het proces van het verkrijgen van energie door cellen zo efficiënt mogelijk te maken.
Liponzuurmoleculen - miniatuur recyclinginstallaties. De stof "pakt" de afbraakproducten van aminozuren op en stelt je in staat om het absolute maximum van de stoffen die ons lichaam nodig heeft eruit te persen, en verwijdert vervolgens al het "afvalgesteente" uit het lichaam.
De afgelopen jaren zijn artsen serieus begonnen te praten over liponzuur als het toekomstige elixer van de eeuwige jeugd, omdat het deze stof was die tijdens experimenten zijn vermogen bewees om DNA-schade te voorkomen, wat wordt erkend als de ware oorzaak van cellulaire veroudering en het uitsterven van vitale functies.
Liponzuur en gewichtsverlies: waarom het werkt
Liponzuur is in staat om de krachten te "temmen" die ervoor zorgen dat we aankomen en overtollig vet vasthouden. Haar activiteit in deze hoedanigheid is veelzijdig. Dus, bij het afvallen, liponzuur:
beïnvloedt de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor de eetlust, waardoor honger wordt verminderd;
stimuleert het energieverbruik;
verhoogt de insulinegevoeligheid;
verbetert kwalitatief de opname van glucose door cellen, waardoor het niveau in het bloed wordt verlaagd;
vermindert de neiging van de lever om vet op te hopen.
De praktijk leert dat liponzuur de beste resultaten geeft bij gewichtsverlies in combinatie met veranderingen in het voedingspatroon en lichamelijke activiteit. Daar is een logische verklaring voor. Met een "verandering in het verloop" van het dieet treden chemische veranderingen op in het lichaam (het meest uitgesproken bij het volgen van een eiwit-, paleo- of keto-dieet, die het snelste resultaat en de meest opvallende bijwerkingen geven), en met verhoogde kracht en cardio-oefeningen, microtrauma's komen voor in de spieren.
Hierdoor worden oxidatieve processen in het lichaam geïntensiveerd, waardoor een "golf" ontstaat in de vorming van vrije radicalen, beschadigde moleculen.
Dus liponzuur is niet alleen in staat om ze te neutraliseren, maar ook om ze te absorberen, en dan - om te herstellen en opnieuw de strijd tegen antioxidanten aan te gaan.
Dit is een andere unieke kwaliteit van liponzuur: het is de enige "herbruikbare" antioxidant.
Bovendien heeft vitamine N een vriendelijke instelling: liponzuur kan samenwerken met andere stoffen die vechten tegen vrije radicalen (vitamine C en E, evenals glutathion) en zelfs de werking van zijn bondgenoten versterken.
Is alfa-liponzuur de eerste?
In de jaren vijftig van de vorige eeuw wisten onderzoekers voor het eerst liponzuur te extraheren uit runderlevercellen. Daarom begon alfa-liponzuur voor gewichtsverlies haar "medische carrière" als hepatoprotector. Wetenschappers begonnen echter steeds meer nieuwe eigenschappen van een verbazingwekkende stof te ontdekken en leerden deze bovendien vrij kwalitatief te synthetiseren in laboratoriumomstandigheden.
Tegenwoordig produceren scheikundigen voor verschillende doeleinden twee chemisch "spiegelachtige" varianten van liponzuur - R ("rechter isomeer") en S ("linker isomeer"). Er zijn enkele verschillen in hun moleculaire samenstelling en het menselijk lichaam assimileert efficiënt en bijna volledig alleen het R-type liponzuur.
De nieuwste methoden maken het mogelijk om een grotere zuiverheid van het medicijn en een hoge concentratie R-liponzuur te bereiken. Het is duidelijk dat zo'n stof een groot potentieel heeft voor alle eigenschappen die inherent zijn aan LA; bovendien is experimenteel bewezen dat het de R-isomeer is die de gevoeligheid van cellen voor insuline verhoogt. De productie van een pure R-variant van de stof is echter vrij kostbaar, wat natuurlijk de kosten van het product beïnvloedt.
De meest populaire is het meer betaalbare alfa-liponzuur geworden, waarin de "rechter isomeer" en "linker isomeer" in gelijke verhoudingen zijn.
Producten die natuurlijk liponzuur bevatten
slachtafval: nieren, hart, lever;
Groenten: broccoli, spinazie, spruitjes, erwten, tomaten;
Andere bronnen: biergist, bruine rijst.
Wanneer je kracht niet genoeg is
Veel levende organismen (inclusief mensen) zijn in staat om zelf een bepaalde hoeveelheid liponzuur te synthetiseren - dit verklaart het feit dat een hoge concentratie van deze nuttige stof wordt aangetroffen in de inwendige organen van dieren.
Helaas hoef je niet volledig te vertrouwen op voedselbronnen van LA: zoals de Amerikaanse specialist in functionele voeding Dr. Jeffrey Webb uitlegt, zijn onze enzymen niet in staat om de binding tussen alfaliponzuur en het aminozuur lysine te "breken", in het gezelschap waarvan liponzuur in de vorm van voedsel door het maagdarmkanaal reist. Daarom zullen we van een diner rijk aan ALA alleen kruimels van de waardevolle substantie ontvangen.
De vraag rijst: als mensen in staat zijn om slechts een bescheiden hoeveelheid liponzuur te produceren, en met voedsel zelfs minder, zoals we tot nu toe hebben geleefd, totdat artsen hebben geleerd om het te synthetiseren?
Het antwoord is simpel: die gelukkige organismen die geen last hebben van stofwisselingsstoornissen, niet vatbaar zijn voor zwaarlijvigheid en geen hele lading vrije radicalen hebben verzameld, kunnen best rondkomen met de hoeveelheid vrij alfa-liponzuur die dat wel is. Maar de verslechtering van de ecologische situatie en de snelle verslechtering van voedingsgewoonten in de 21e eeuw brachten liponzuur uit de schaduw op de voorgrond.
Als u de hulp nodig heeft van een stof die tegelijkertijd een antioxidant, een in water en vet oplosbare vitamine, een stimulant van de vetstofwisseling en, als bonus, een beschermer tegen degeneratieve hersenziekten is, bespreek dan met uw arts de mogelijkheid om een extra alfa-liponzuur als voedingssupplement.
Liponzuur: hoeveel te nemen?
De standaardaanbeveling die uw arts u kan geven voor alfa-liponzuur als ondersteunend en tonicum is 25 tot 50 mg per dag. Maar het kan variëren, afhankelijk van het doel van het gebruik van de vitamine-achtige stof en de gezondheidstoestand van de "gastheer".
Degenen die een verhoogde sportbelasting uitoefenen om af te vallen, kunnen worden voorgeschreven om 100-200 mg alfa-liponzuur te "eten", vaak als onderdeel van complexe preparaten die ook L-carnitine (levocarnitine) bevatten. LA versterkt het "vetverbrandende" effect van deze natuurlijke anabole stof.
Men mag niet vergeten dat dergelijke supplementen worden ingenomen in strikt in de tijd beperkte cursussen, om het lichaam niet te "wennen" aan de constante inname van stoffen die het metabolisme stimuleren en geen ontwenningssyndroom veroorzaken, beladen met de weigering van het lichaam om deze stoffen zelf te produceren.
Aangezien liponzuur het vermogen heeft om de werking van insuline te behouden en zelfs gedeeltelijk zijn functies over te nemen in sommige processen en reacties, worden diabetici vaak hogere doses voorgeschreven, van 400 mg LA per dag.
De beroemde neurowetenschapper David Perlmutter, auteur van The Brain Nutrition Diet, beschouwt 600 mg alfaliponzuur als een must-have voor iedereen die geïnteresseerd is in het voorkomen van neurodegeneratieve ziekten en het opruimen van de effecten van jarenlang snel misbruik van koolhydraten.
In recente Amerikaanse experimenten hielp alfa-liponzuur, genomen in een dosering van 1800 mg per dag gedurende 20 weken, bij ernstig zwaarlijvige patiënten 9% van het lichaamsgewicht te verliezen zonder het dieet te veranderen.
In het geval dat u besluit geld uit te geven aan het meer progressieve en duurdere R-isomeer van liponzuur, moet de dosering worden gehalveerd vanwege de hoge biologische beschikbaarheid.
Opgemerkt moet worden dat ondanks het nut van liponzuur, een overdosis indigestie en misselijkheid, verhoogde gevoeligheid van de huid en spierpijn kan veroorzaken, evenals een sterke verlaging van de bloedsuikerspiegel met alle bijbehorende "verrassingen" zoals zwakte, duizeligheid en ernstige honger.
Raadpleeg daarom uw arts voordat u naar de apotheek rent voor een groot blik liponzuur voor snel gewichtsverlies: een specialist zal helpen bij het bepalen van de dosis die effectief en veilig is voor u, uw slankheid en uw gezondheid.
Tijdens de gehele periode van inname van liponzuur is alcohol strikt gecontra-indiceerd. Voor de beste opname moet het supplement 60-30 minuten voor een maaltijd of minstens een uur na een maaltijd worden gedronken.
Merkbare en tastbare resultaten van het innemen van de stof verschijnen niet eerder dan na acht weken.